competente

Galego

• Etimoloxía: do latín competens.

• Pronuncia: [ kompeˈtente̝ ],[ kompeˈtɛnte̝ ] (AFI)

Adxectivo

competente (ms: competente; mpl: competentes; fs: competente; fpl: competentes)

1. Que é capaz polos seus coñecementos e habilidades de realizar un labor de xeito eficaz.
2. (Dereito) Que ten xurisdición ou autoridade sobre determinado tema ou cuestión.

Antónimos

• incompetente

Traducións

• Búlgaro: компетентен ^(bg)
• Castelán: competente ^(es)
• Francés: compétent ^(fr)
• Gaélico escocés: comasach ^(gd)
• Inglés: competent ^(en)
• Italiano: competente ^(it)
• Portugués: competente ^(pt)
• Ruso: компетентный ^(ru)

Castelán

• Etimoloxía: do latín competens.

Adxectivo

competente (ms: competente; mpl: competentes; fs: competente; fpl: competentes)

1. Competente.

Antónimos

• incompetente

Italiano

• Etimoloxía: do latín competens.

Adxectivo

competente (ms: competente; mpl: competenti; fs: competente; fpl: competenti)

1. Competente.

Antónimos

• incompetente

Portugués

• Etimoloxía: do latín competens.

Adxectivo

competente (ms: competente; mpl: competentes; fs: competente; fpl: competentes)

1. Competente.

Antónimos

• incompetente