crónica
Galego
Etimoloxía: do latín chronica, do grego antigo χρονικός (khronikós, “relativo ao tempo”), de χρόνος (khrónos, “tempo”).
Pronuncia: /ˈkɾɔnika̝/ (AFI)
Substantivo feminino
crónica (sg: crónica; pl: crónicas)
- (Historia e literatura) Xénero histórico ou literario que narra os acontecementos pola súa orde cronolóxica .
Frecuentemente emprégase o termo para se referir a un libro escrito por un cronista na Idade Media describindo os sucesos históricos dun país ou a vida dun nobre ou unha dignidade eclesiástica.
Traducións
- Alemán: Chronik (de)
- Castelán: crónica (es)
- Catalán: crònica (ca)
- Chinés: 纪事文章 (zh)
- Francés: chronique (fr).
- Inglés: chronicle (en), article (en).
- Italiano: cronaca (it)
- Polaco: kronika (pl)
- Portugués: crónica (pt)
Adxectivo
crónica (ms: crónico; mpl: crónicos; fs: crónica; fpl: crónica)
- Feminino singular de crónico.
Castelán
- Etimoloxía: do latín chronica, do grego antigo χρονικός (khronikós, “relativo ao tempo”), de χρόνος (khrónos, “tempo”).
Substantivo feminino
crónica (sg: crónica; pl: crónicas)
Portugués
- Etimoloxía: do latín chronica, do grego antigo χρονικός (khronikós, “relativo ao tempo”), de χρόνος (khrónos, “tempo”).
Substantivo feminino
crónica (sg: crónica; pl: crónicas)