dócil

Galego

• Etimoloxía: do latín docilis.

• Pronuncia: /ˈdɔθil/ (AFI)

Adxectivo

dócil (ms: dócil; mpl: dóciles; fs: dócil; fpl: dóciles)

1. Que ten disposición para deixarse levar e dirixir.

Antónimos

• indócil
• insubmiso
• rebelde

Termos relacionados

• docilidade
• docilmente

Traducións

• Castelán: dócil ^(es)
• Francés: docile ^(fr)
• Inglés: docile ^(en)
• Italiano: docile ^(it)
• Portugués: dócil ^(pt)

Castelán

• Etimoloxía: do latín docilis.

Adxectivo

dócil (ms: dócil; mpl: dóciles; fs: dócil; fpl: dóciles)

1. Dócil.

Portugués

• Etimoloxía: do latín docilis.

• Pronuncia: /ˈdɔ.siɫ/ (Portugal) (AFI)

Adxectivo

dócil (ms: dócil; mpl: dóceis; fs: dócil; fpl: dóceis)

1. Dócil.