dúfa

Islandés

• Etimoloxía: do nórdico antigo dúfa, do protoxermánico *dūbǭ.

• Pronuncia: /ˈtuːva/ (AFI)

Substantivo feminino

dúfa

1. (Ornitoloxía) Pomba.

Termos relacionados

• flökkudúfa

Nórdico antigo

dúfa¹

• Etimoloxía: do protoxermánico *dūbǭ.

Substantivo feminino

dúfa

1. (Ornitoloxía) Pomba.

Descendentes

• Islandés: dúfa
• Feroés: dúgva, dúva
• Bokmål: due
• Noruegués nynorsk: due
• Sueco: duva
• Danés: due

dúfa²

• Etimoloxía: do protoxermánico *dūbaną.

Verbo

dúfa

1. Mergullar.