duelo

Galego

• Etimoloxía: do latín duellum ("combate"), guerra.

• Pronuncia: [ ˈdwɛlo̝ ] (AFI)

Substantivo masculino

duelo (sg: duelo; pl: duelos)

1. Combate entre dúas persoas por mor dun desafío.

Traducións

• Alemán: Duell ^(de)
• Castelán: duelo ^(es).
• Danés: duel ^(da)
• Francés: duel ^(fr).
• Ido: duelo ^(io)
• Inglés: duel ^(en)
• Islandés: einvígi ^(is)
• Italiano: duello ^(it).
• Noruegués: duell ^(no)
• Portugués: duelo ^(pt).
• Sueco: duell ^(sv)

Castelán

duelo¹

• Etimoloxía: do latín duellum ("combate"), guerra.

• Pronuncia: [ 'dwe.lo ] (AFI)

Substantivo masculino

duelo (sg: duelo; pl: duelos)

1. Duelo.

duelo²

• Etimoloxía: do latín dŏlus ("dor").

• Pronuncia: [ 'dwe.lo ] (AFI)

Substantivo masculino

duelo (sg: duelo; pl: duelos)

1. Dó.

Portugués

• Etimoloxía: do latín duellum ("combate"), guerra.

Substantivo masculino

duelo (sg: duelo; pl: duelos)

1. Duelo.