equinoccio

Galego

• Etimoloxía: do latín aequinoctium.

• Pronuncia: /ɛkiˈnɔkθjo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

equinoccio (sg: equinoccio; pl: equinoccios)

1. (Astronomía) Momento no que o Sol, ao longo do seu movemento aparente anual, atravesa o plano do ecuador celeste. Isto sucede dúas veces ao ano: o 21 de marzo, equinoccio de primavera e o 23 de setembro, equinoccio de outono no hemisferio norte e á inversa no Sur. Nestas dúas datas, a duración do día é igual ao da noite para todos os lugares da Terra.

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da astronomía

Traducións

Momento no que o Sol atravesa o plano do ecuador celeste.

Asturiano: equinocciu (ast). Castelán: equinoccio (es). Catalán: equinocci (ca).

Francés: équinoxe (fr). Grego: ισημερία (el). Inglés: equinox (en).

Italiano: equinozio (it). Polaco: ekwinokcjum (pl), równonoc (pl) Portugués: equinócio (pt).

Castelán

• Etimoloxía: do latín aequinoctium.

Substantivo masculino

equinoccio (sg: equinoccio; pl: equinoccios)

1. (Astronomía) Equinoccio.