esterco

Galego

Montes de esterco preparados para estendelo nas terras

• Etimoloxía: do latín stercus.

• Pronuncia: /esˈteɾko̝/ (AFI)

Substantivo masculino

esterco (sg: esterco; pl: estercos)

1. (Agricultura) Materia orgánica feita con excrementos animais e estrume, usada tradicionalmente como fertilizante para a terra.
   • Exemplo: O esterco non é santo, pero onde cae fai milagros.
     
     

Termos relacionados

• Esterqueira, estercar.

Sinónimos

• Cuito.

Traducións

• Albanés: pleh ^(sq).
• Alemán: Mist ^(de), Dünger ^(de)
• Bretón: teil ^(br).
• Castelán: estiércol ^(es).
• Catalán: fem ^(ca).
• Checo: kejda ^(cs).
• Chinés: 肥料 ^(zh).
• Danés: møg ^(da), gødning ^(da).
• Esperanto: sterko ^(eo).
• Estoniano: sõnnik ^(et).
• Feroés: tøð ^(fo).
• Finés: jätös ^(fi), lanta ^(fi).
• Francés: fumier ^(fr).
• Frisón: dong ^(fy).
• Galés: tail ^(cy).
• Grego: λίπασμα ^(el).
• Hebreo: זבל ^(he).
• Húngaro: trágya ^(hu).
• Indonesio: pupuk ^(id).
• Inglés: dung ^(en), manure ^(en).
• Italiano: sterco ^(it), letame ^(it).
• Neerlandés: mest ^(nl).
• Papiamento: mèst ^(pap).
• Portugués: esterco ^(pt).
• Romanés: balegă ^(ro).
• Suahili: kinyezi ^(sw).
• Sueco: dynga ^(sv), gödsel ^(sv).
• Sundanés: manur ^(su).
• Támil: உரம் ^(ta).
• Turco: gübre ^(tr).
• Vasco: samats ^(eu).
• Xaponés: 肥やし ^(ja), 肥料 ^(ja).

Portugués

• Etimoloxía: do latín stercus.

• Pronuncia: /eʃteʁkʊ/ (AFI)

Substantivo masculino

esterco (sg: esterco; pl: estercos)

1. Esterco.