gablete

Galego

• Etimoloxía: do francés gablet.

Substantivo masculino

gablete (sg: gablete; pl: gabletes)

1. (Arquitectura) Coroación ou remate a modo de frontón triangular e peraltado formado por dúas liñas rectas e vértice agudo que se colocou nos edificios do primeiro período gótico.

Traducións

• Alemán: Giebel ^(de)
• Castelán: gablete ^(es)
• Catalán: gablet ^(ca)
• Finés: päätykolmio ^(fi)
• Francés: pignon ^(fr), gâble ^(fr)
• Inglés: gable ^(en)
• Italiano: ghimberga ^(it)
• Neerlandés: puntgevel ^(nl)
• Polaco: szczyt ^(pl)
• Portugués: gablete ^(pt)
• Vasco: gablete ^(eu)