holoceno

Galego

• Etimoloxía: do francés holocène, e este do grego ὅλος (hólos) (todo, enteiro) e grego καινός (kainós) (novo)

Substantivo masculino

holoceno (sg: holoceno; pl: holocenos)

1. (Xeoloxía) Época xeolóxica, última do período Cuaternario, na era Cenozoica, entre o Plistoceno (hai uns 10-11.500 anos) e o presente. Outros autores poñen o fin da época nos anos 50 do século XX.
   • Exemplo: Durante o Holoceno desenvolveuse a agricultura e a civilización.
     
     
   • Observacións: Nesta acepción escríbese con maiúscula inicial: "Holoceno".

Adxectivo

1. (Xeoloxía) Pertencente ou relativo ó Holoceno.

Traducións

• Inglés: holocene ^(en)
• Castelán: holoceno ^(es)
• Portugués: holoceno ^(pt)