interrogatorio
Galego
Etimoloxía: do latín interrogātōrius, derivado do verbo interrogō, interrogāre.
Pronuncia: /interɔɣaˈtɔɾjo̝/ (AFI)
Substantivo masculino
interrogatorio
- Acto de interrogar.
- (Dereito) Conxunto de preguntas, especialmente feitas por algún tipo de autoridade e ás veces presentadas por escrito, que se lle fan a unha testemuña, acusado, sospeitoso, litigante, etc., e que buscan aclarar a fondo unha situación, determinar as circunstancias dunha acción ou delito, etc.
Italiano
Substantivo masculino
interrogatorio