inverno

Galego

• Etimoloxía: do latín hibernum.

• Pronuncia: /imˈbɛɾno̝/ (AFI)

Substantivo masculino

inverno (sg: inverno; pl: invernos)

1. (Tempo) Estación do ano que vén despois do outono e antes da primavera e vai do 21 ou 22 de decembro até o 20 ou 21 de marzo.
   • Exemplo: Este inverno fixo moito frío.
     
     

Termos relacionados

• invernada
• invernadoiro
• invernal
• invernar
• inverneira
• invernía
• invernizo

Traducións

estación do ano

Africáner: winter (af). Albanés: dimër (sq). Alemán: Winter (de). Asturiano: iviernu (ast). Bretón: goañv (br). Búlgaro: зима (bg). Castelán: invierno (es). Catalán: hivern (ca).

Chinés: 冬季 (zh) Danés: vinter (da). Finés: talvi (fi). Francés: hiver (fr). Grego: χειμώνας (el). Inglés: winter (en). Islandés: vetur (is). Italiano: inverno (it).

Latín: hiems (la), hibernum (la). Navajo: hai (nv). Neerlandés: winter (nl). Polaco: zima (pl). Portugués: inverno (pt). Siciliano: nvernu (scn). Ucraíno: Зима (uk). Vasco: negu (eu). Xaponés: 冬 (ja).

Italiano

• Etimoloxía: do latín hibernum.

Substantivo

inverno

1. (Tempo) Inverno, estación do ano.

Portugués

• Etimoloxía: do latín hibernum.

Substantivo masculino

inverno

1. (Tempo) Inverno, estación do ano.