Vasco

  Substantivo

kenketa

  1. (Matemáticas) Subtracción.

Declinación

Declinación de kenketa (inanimado, rematado en -a)
indefinido singular plural
absolutivo kenketa kenketa kenketak
ergativo kenketak kenketak kenketek
dativo kenketari kenketari kenketei
xenitivo kenketaren kenketaren kenketen
comitativo kenketarekin kenketarekin kenketekin
causativo kenketarengatik kenketarengatik kenketengatik
benefactivo kenketarentzat kenketarentzat kenketentzat
instrumental kenketaz kenketaz kenketez
inesivo kenketatan kenketan kenketetan
locativo kenketatako kenketako kenketetako
adlativo kenketatara kenketara kenketetara
adlativo
terminal
kenketataraino kenketaraino kenketetaraino
adlativo de
aproximación
kenketatarantz kenketarantz kenketetarantz
adlativo
destinativo
kenketatarako kenketarako kenketetarako
ablativo kenketatatik kenketatik kenketetatik
partitivo kenketarik
prolativo kenketatzat