klingen

Alemán

• Etimoloxía: do alto alemán medio klingen, do alto alemán antigo klingan, do protoxermánico *klinganą.

• Pronuncia: /ˈklɪŋən/ (AFI)

• Escoitar: «klingen» (Ficheiro ─ axuda)

Verbo intransitivo

klingen

1. Soar.
2. Resoar.
3. Tinguilear, tintinar.