mandarín

Galego

• Etimoloxía: do malaio mantari.

• Pronuncia: /mandaˈɾiŋ/ (AFI)

Adxectivo

mandarín m, f (ms: mandarín; mpl: mandaríns; fs: mandarina; fpl: mandarinas)

1. Relativo aos altos funcionarios do imperio chinés.

Traducións

• Castelán: mandarín ^(es).
• Inglés: mandarin ^(en).
• Portugués: mandarim ^(pt).

Substantivo masculino

mandarín (sg: mandarín; pl: mandaríns)

1. Funcionario público de alto nivel durante o imperio chinés.
2. Principal grupo de dialectos falados na China.