mier

Neerlandés

• Etimoloxía: do neerlandés medio miere, do protoxermánico *meurōn-, *meurjōn-.

• Pronuncia: /mir/ (AFI)

• Escoitar: «mier» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

mier

1. (Zooloxía) Formiga.

Termos relacionados

• mierenboerderij
• mierenbroodje
• mierenhoop
• mierennest
• mierenneuker
• mierzoet

Eslovaco

• Etimoloxía: do protoeslavo *mirъ (paz; mundo).

Substantivo masculino

mier

1. Paz.

Antónimos

• vojna

Termos relacionados

• mierový

Frisón

Substantivo

mier

1. Piedade, pena.