monotonía

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo μονοτονία.

• Pronuncia: [ monotoˈnia̝ ] (AFI)

Substantivo feminino

monotonía (sg: monotonía; pl: monotonías)

1. Calidade do que é monótono.
2. Ausencia de variedade.
3. Persistencia de determinadas condicións ou circunstancias.
4. Uniformidade ou falta de gradación, na distribución das tintas dun cadro ou nas cores dunha perspectiva.
5. (Matemáticas) Característica dunha función entre dous conxuntos ordenados que conserva a orde.

Traducións

• Alemán: Eintönigkeit ^(de), Monotonie ^(de)
• Castelán: monotonía ^(es)
• Finés: monotonia ^(fi)
• Francés: monotonie ^(fr)
• Grego: μονοτονία ^(el)
• Inglés: monotony ^(en)
• Italiano: monotonia ^(it)
• Portugués: monotonia ^(pt)

Castelán

• Etimoloxía: do grego antigo μονοτονία.

• Pronuncia: [ mo.no.toˈni.a ] (AFI)

Substantivo feminino

monotonía (sg: monotonía; pl: monotonías)

1. Monotonía.

Termos relacionados

• monótono