oficina

Galego

• Etimoloxía: do latín officīna.

• Pronuncia: [ɔ.fiˈθi.nɐ] (AFI)

Substantivo feminino

oficina (sg: oficina; pl: oficinas)

1. Lugar de traballo ─xeralmente de carácter administrativo ou burocrático─.
   • Sinónimos: despacho, gabinete.

Termos relacionados

• Oficinista.

Traducións

Traducións

Alemán: Büro (de). Alto sorabo: běrow (hsb). Árabe: مكتب (ar) (maktab). Asturiano: oficina (ast). Baixo sorabo: běrow (dsb). Búlgaro: офис (bg) (ófis). Castelán: oficina (es), despacho (es). Catalán: oficina (ca). Checo: kancelář (cs). Chinés: 辦公室 (zh)/办公室 (zh) (bàngōngshì).

Coreano: 오피스 (ko) (opiseu), 사무실 (ko) (samusil). Eslovaco: kancelária (sk). Esloveno: pisarna (sl). Estoniano: kontor (et). Finés: toimisto (fi). Francés: bureau (fr). Grego: γραφείο (el) (grafeío). Inglés: office (en). Islandés: skrifstofa (is). Italiano: ufficio (it).

Lituano: biuras (lt). Luxemburgués: Büro (lb). Minnan: 辦公室 (nan) (pān-kong-sik (nan)). Neerlandés: kantoor (nl). Polaco: biuro (pl). Portugués: escritório (pt). Romanés: birou (ro). Vasco: bulego (eu). Vietnamita: văn phòng (vi). Xaponés: オフィス (ja) (ofisu), 事務所 (ja) (じむ​しょ, jimusho).

Castelán

• Etimoloxía: do latín officīna.

• Pronuncia: /o.fiˈθi.na/ (AFI)

Substantivo feminino

oficina (sg: oficina; pl: oficinas)

1. Oficina.

Catalán

• Etimoloxía: do latín officīna.

• Pronuncia: /u.fiˈsi.nə/ (AFI)

Substantivo feminino

oficina (sg: oficina; pl: oficines)

1. Oficina.

Portugués

• Etimoloxía: do latín officīna.

• Pronuncia: /ɔ.fiˈsi.nɐ/ (AFI)

Substantivo feminino

oficina (sg: oficina; pl: oficinas)

1. Taller.