olfacto

Galego

• Etimoloxía: do latín olfactus, de olfaciō.

• Pronuncia: /ɔlˈfakto̝/ (AFI)

Substantivo masculino

olfacto (sg: olfacto; pl: olfactos)

1. Sentido que permite percibir olores.
   • Exemplo: Con esta catarreira non teño olfacto ningún.
     
     
2. (Figurado) Perspicacia, intuición, capacidade dedutiva.
   • Exemplo: Non cómpre moito olfacto para darse conta do que intentas.
     
     
   • Sinónimos: intuición, perspicacia.

Traducións

• Alemán: Instinkt ^(de), Geruch ^(de)
• Castelán: olfato ^(es).
• Chinés: 本能 ^(zh) 气味 ^(zh)
• Francés: odorat ^(fr), flair ^(fr).
• Inglés: instinct ^(en), smell ^(en)
• Italiano: olfatto ^(it)
• Portugués: olfacto ^(pt)