ombro

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués ombro, do latín umerus ("ombreiro"), do protoindoeuropeo *h₃émsos ("ombreiro").

• Pronuncia: /ˈombɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

ombro m (sg: ombro; pl: ombros)

1. (Anatomía) Parte do tronco onde comeza o brazo.
   • Percorría Europa só cunha mochila no ombro.

Sinónimos

• ombreiro

Traducións

Traducións

Alemán: Schulter (de). Alto sorabo: ramjo (hsb). Asturiano: costazu (ast), costín (ast). Atayal: qhzyang (tay). Baixo sorabo: ramje (dsb). Bunun: vau (bnn). Castelán: hombro (es). Catalán: espatlla (ca). Checo: rameno (cs). Chinés: 肩膀 (zh) (jiānbǎng). Coreano: 어깨 (ko) (eokkae). Danés: skulder (da).

Eslovaco: plece (sk). Esloveno: rama (sl). Finés: olkapää (fi). Francés: épaule (fr). Hakka: 肩胛 (hak) (gienˊ gabˋ). Húngaro: váll (hu). Indonesio: bahu (id). Inglés: shoulder (en). Italiano: spalla (it). Letón: plecs (lv). Lituano: petys (lt). Luxemburgués: Schëller (lb).

Minnan: 肩胛 (nan) (king-kah (nan)). Náhuatl: ahcolli (nah) Neerlandés: schouder (nl). Polaco: ramię (pl). Portugués: ombro (pt). Romanés: umăr (ro). Tagalo: balikat (tl). Tao: pakaw (tao). Thao: qalhafa (ssf). Vasco: sorbalda (eu). Vietnamita: vai (vi). Xaponés: 肩 (ja) (かた, kata).

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués ombro, do latín umerus ("ombreiro"), do protoindoeuropeo *h₃émsos ("ombreiro").

• Pronuncia: /ˈõ.bɾu/ (AFI)

Substantivo masculino

ombro m (sg: ombro; pl: ombros)

1. (Anatomía) Ombro.