onomatopeia

Catalán

• Etimoloxía: do latín onomatopoeia, do grego antigo ὀνοματοποιία (onomatopoiía), de ὀνοματοποιέω, composto de ὄνομα ("nome") e ποιέω ("crear").

• Pronuncia: /o̞.no̞.ma.to̞.ˈpe.ʎa/ (AFI)

Substantivo feminino

onomatopeia (sg: onomatopeia; pl: onomatopeies)

1. Onomatopea.

Termos relacionados

• onomatopeic

Portugués

• Etimoloxía: do latín onomatopoeia, do grego antigo ὀνοματοποιία (onomatopoiía), de ὀνοματοποιέω, composto de ὄνομα ("nome") e ποιέω ("crear").

• Pronuncia: /o̞.no̞.ma.to̞.ˈpe.ʎa/ (AFI)

Substantivo feminino

onomatopeia (sg: onomatopeia; pl: onomatopeias)

1. Onomatopea.

Termos relacionados

• onomatopeico
• onomatópico
• onomatópose

Vasco

• Etimoloxía: do latín onomatopoeia, do grego antigo ὀνοματοποιία (onomatopoiía), de ὀνοματοποιέω, composto de ὄνομα ("nome") e ποιέω ("crear").

Substantivo

onomatopeia

1. Onomatopea.