ourego

Galego

• Etimoloxía: do latín origanum.

• Pronuncia: [owˈɾɛ.ɣʊ] (AFI)

• Escoitar: «ourego» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

ourego (sg: ourego; pl: ouregos)

1. (Botánica, alimentación) (Origanum vulgare) Herbácea aromática da familia da menta (Labiadas). As follas e flores utilízanse como condimento.

Traducións

• Castelán: orégano ^(es).
• Finés: mäkimeirami ^(fi)
• Francés: origan ^(fr), marjolaine ^(fr).
• Inglés: oregano ^(en).
• Italiano: origano ^(it).
• Portugués: orégano ^(pt), orégão ^(pt).
• Vasco: oregano ^(eu).