pincel

Galego

• Etimoloxía: do catalán pinzell, do latín penicillus.

• Pronuncia: [pinˈθɛl] (AFI)

Substantivo masculino

pincel (sg: pincel; pl: pinceis)

1. (Pintura) Ferramenta para pintar.

Traducións

• Castelán: pincel ^(es)
• Francés: pinceau ^(fr)
• Portugués: pincel ^(pt)
• Alemán: Pinsel ^(de), Quast ^(de)
• Inglés: paint brush ^(en), paintbrush ^(en)
• Bretón: barr-livañ ^(br)
• Catalán: pinzell ^(ca), borla ^(ca), raïm ^(ca)
• Esperanto: peniko ^(eo)
• Feroés: pensil ^(fo)
• Grego: βούρτσα ^(el)
• Ido: pinselo ^(io)
• Indonesio: kuas ^(id)
• Italiano: pennello ^(it)
• Casaco: қылқалам ^(kk) (qılqalam)
• Neerlandés: kwast ^(nl), penseel ^(nl)
• Polaco: pędzel ^(pl)
• Romanés: pensulă ^(ro)
• Ruso: кисть ^(ru)
• Checo: štětec ^(cs)

Castelán

• Etimoloxía: do catalán pinzell, do latín penicillus.

Substantivo masculino

pincel (sg: pincel; pl: pinceles)

1. (Pintura) Pincel.

Portugués

• Etimoloxía: do catalán pinzell, do latín penicillus.

Substantivo masculino

pincel (sg: pincel; pl: pincéis)

1. (Pintura) Pincel.