pomar

Galego

• Etimoloxía: do latín vulgar *pomare, do latín pomariu.

• Pronuncia: [poˈmaɾ] (AFI)

Substantivo masculino

pomar (sg: pomar; pl: pomares)

1. [planta] Maceira.
2. (Colectivo) Grupo de maceiras. Lugar onde abunda esta árbore.

Traducións

• Asturiano: mazanal ^(ast), pumar ^(ast), pumarada ^(ast)
• Castelán: pomar ^(es)
• Portugués: pomar ^(pt)

Véxase tamén

• Apéndice: Árbores e arbustos

Castelán

• Etimoloxía: do latín vulgar *pomare, do latín pomariu.

Substantivo masculino

pomar (sg: pomar; pl: pomares)

1. Pomar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín vulgar *pomare, do latín pomariu.

Substantivo masculino

pomar

1. Pomar.