procarionte

Galego

• Etimoloxía: de pro-, o grego κάρυον káryon, 'noz', 'núcleo' e -onte.

• Pronuncia: /pɾo.ka.ɾiˈɔn.te̯/ (AFI)

Substantivo masculino

procarionte (sg: procarionte; pl: procariontes)

1. (Bioloxía) Procariota.

Adxectivo

procarionte (sg: procarionte; pl: procariontes)

1. (Bioloxía) Relativo ou pertencente aos procariontes.
   • Exemplo: Célula procarionte. Organismos procariontes.