protruír

Galego

• Etimoloxía: do la protrudĕre, 'empurrar cara adiante'.

• Pronuncia: /pɾo.tɾu.'ir/ (AFI)

Verbo intransitivo

protruír

1. (Medicina) Desprazarse cara adiante unha parte do corpo ou dun órgano, sobresaír dos seus límites normais, de forma natural ou patolóxica.