segunda persoa

Galego

• Etimoloxía: de segunda e persoa.

• Pronuncia: /seˈɣunda̝peɾˈsoa̝/ (AFI)

Locución substantiva feminina

segunda persoa

1. Definición impropia: (Lingüística) Referencia no discurso ao destinatario, que leva a variacións en verbos e pronomes.
   • Termos relacionados: primeira persoa, terceira persoa.

Traducións

• Castelán: segunda persona ^(es).