solfexo

Galego

• Etimoloxía: do italiano solfeggio, do latín solfa.

• Pronuncia: /sɔlˈfeʃo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

solfexo (sg: solfexo; pl: solfexos)

1. (Música) É a técnica de entoar unha melodía, facendo caso de todas as indicacións da partitura, gesticulando a marca do compás e, polo común, pronunciando os nomes das notas musicais elevadas.

Termos relacionados

• solfa
• solfexador
• solfexar

Traducións

• Alemán: Solfège ^(de), Solfeggio ^(de)
• Castelán: solfeo ^(es)
• Catalán: solfeig ^(ca)
• Francés: solfège ^(fr).
• Grego: σολφέζ ^(el)
• Inglés: sol-fa ^(en)
• Italiano: solfeggio ^(it)
• Polaco: solfeż ^(pl)
• Portugués: solfejo ^(pt)
• Vasco: solfeo ^(eu)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música