tambor
Galego
Substantivo masculino
tambor (sg: tambor; pl: tambores)
- (Música) Instrumento musical de percusión membranófono que consta dunha caixa de resonancia, xeralmente de forma cilíndrica, e unha (ou dúas) membrana, chamada parche, que cobre a abertura da caixa. Xeralmente, para o son, o tambor é golpeado no parche coa man ou con algún obxecto, comunmente baquetas; tamén se adoita percutir a caixa. Músico que toca el tambor.
Termos relacionados
bombo, bongoe, caixa, conga, darbuka, mazhar, redoblante, taiko, timbal, tumbadora.