Vasco

  •   Pronuncia: /ur.t̪a.ɾo̞/ (AFI)

  Substantivo

urtaro

  1. (Tempo) Estación (do ano).

Declinación

Declinación de urtaro (inanimado, rematado en vogal)
indefinido singular plural
absolutivo urtaro urtaroa urtaroak
ergativo urtarok urtaroak urtaroek
dativo urtarori urtaroari urtaroei
xenitivo urtaroren urtaroaren urtaroen
comitativo urtarorekin urtaroarekin urtaroekin
causativo urtarorengatik urtaroarengatik urtaroengatik
benefactivo urtarorentzat urtaroarentzat urtaroentzat
instrumental urtaroz urtaroaz urtaroez
inesivo urtarotan urtaroan urtaroetan
locativo urtarotako urtaroko urtaroetako
adlativo urtarotara urtarora urtaroetara
adlativo
terminal
urtarotaraino urtaroraino urtaroetaraino
adlativo de
aproximación
urtarotarantz urtarorantz urtaroetarantz
adlativo
destinativo
urtarotarako urtarorako urtaroetarako
ablativo urtarotatik urtarotik urtaroetatik
partitivo urtarorik
prolativo urtarotzat