xenetlíaco

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo γενεθλιακός (genethliakós), de γενέθλια (genéthlia, "celebracións polo nacemento").

• Pronuncia: [ʃe.neˈtli.ɐ.kʊ] (AFI)

Substantivo masculino

xenetlíaco (ms: xenetlíaco; mpl: xenetlíacos; fs: xenetlíaca; fpl: xenetlíacas)

1. Persoa que adiviña o futuro sabendo o día de nacemento.

Adxectivo

xenetlíaco (ms: xenetlíaco; mpl: xenetlíacos; fs: xenetlíaca; fpl: xenetlíacas)

1. Relativo ou pertencente á xenetlíaca.
2. (Literatura, música) Dise de calquera composición que trata do nacemento dun personaxe.
   • Observacións: Tamén substantivo.

Traducións

• Castelán: genetlíaco ^(es)
• Portugués: genetlíaco ^(pt)