íss

Nórdico antigo

• Etimoloxía: do protoxermánico *īsą, do protoindoeuropeo *h₁eyH-.

Substantivo

íss

1. Xeo.

Descendentes

• Islandés: ís
• Feroés: ísur
• Noruegués: is
• Sueco antigo: īs
• Sueco: is
• Danés: is
• Elfdaliano: ais
• Gútnico: eis, h'eis