xeo

Galego

• Etimoloxía: do latín gelū, -ūs.

• Pronuncia: [ˈʃe.ʊ] (AFI)

Substantivo masculino

xeo (sg: xeo; pl: xeos)

1. Calquera das 14 fases sólidas coñecidas da auga. Nun contexto non científico, úsase para describir unha desas fases, de cristal hexagonal, que é a fase que abonda máis. O seu aspecto é vítreo, semitransparente, incluso azul-abrancazado dependendo da presenza de impurezas tales como o aire.

Traducións

• Africáner: ys ^(af).
• Alemán: Eis ^(de).
• Castelán: hielo ^(es).
• Catalán: gel ^(ca), glaç ^(ca).
• Checo: led ^(cs).
• Francés: glace ^(fr).
• Inglés: ice ^(en).
• Irlandés: oighear ^(ga)
• Italiano: ghiaccio ^(it).
• Luxemburgués: Äis ^(lb)
• Neerlandés: ijs ^(nl).
• Noruegués: is ^(no).
• Polaco: lód ^(pl), lody ^(pl).
• Portugués: gelo ^(pt).
• Romanés: gheaţă ^(ro).
• Ruso: лёд ^(ru)
• Turco: buz ^(tr).
• Vasco: izotz ^(eu)
• Xaponés: 氷 (こおり) (kōri)