Bartolomeu

Galego

• Etimoloxía: do latín Bartholomeus, do grego antigo Βαρθολομαῖος (Bartholomaîos), do arameo בר תלמי‎ (bar Tolmai).

Nome propio

Bartolomeu

1. Definición impropia: nome propio masculino.

Traducións

Cognados de «Bartolomeu» noutras linguas.

Alemán: Bartholomäus (de). Castelán: Bartolomé (es). Checo: Bartoloměj (cs). Francés: Barthélémy (fr). Grego: Βαρθολομαίος (el). Húngaro: Bertalan (hu). Inglés: Bartholomew (en). Italiano: Bartolomeo (it). Occitano: Bertomieu (oc). Polaco: Bartłomiej (pl). Portugués: Bartolomeu (pt). Ruso: Варфоломей (ru).

Referencias

Costas González, Xosé-Henrique (1991). 1.000 nomes galegos. Comisión para a Normalizacion Linguistica.