marabú

Galego

• Etimoloxía: do francés marabout.

• Pronuncia: /maɾaˈβu/ (AFI)

Substantivo masculino

marabú (sg: marabú; pl: marabús)

1. (Ornitoloxía) (Leptoptilos crumeniferus) Especie de ave ciconiforme da familia dos cicónidos que habita as zonas pantanosas e nas sabanas da África subsahariana.

Traducións

• Africáner: maraboe ^(af)
• Alemán: Marabu ^(de)
• Búlgaro: марабу ^(bg)
• Castelán: marabú ^(es)
• Catalán: marabú ^(ca)
• Checo: marabu ^(cs)
• Finés: afrikanmarabu ^(fi), marabu ^(fi)
• Francés: marabout ^(fr)
• Ido: argalo ^(io)
• Inglés: marabou ^(en)
• Italiano: marabù ^(it)
• Luo: arum ^(luo)
• Neerlandés: maraboe ^(nl)
• Polaco: marabut ^(pl)
• Portugués: marabu ^(pt)
• Romanés: marabu ^(ro)
• Ruso: марабу ^(ru)
• Vasco: marabu ^(eu)