habitar

Galego

• Etimoloxía: do latín habitāre.

• Pronuncia: /aβiˈtaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

habitar

1. Ter como lugar de residencia habitual un sitio determinado.
   • Exemplo: Os últimos en habitar a aldea foron unha parella de anciáns
     
     .
2. Establecerse, para vivir, nun lugar sen habitantes.
   • Exemplo: Varias familias habitaron unha aldea abandonada.
     
     

Verbo intransitivo

1. Ter o lugar de residencia habitual.
   • Exemplo: Os homes primitivos habitaban en covas.
     
     

Sinónimos

• vivir

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	habitar
Xerundio	habitando
Participio	habitado, habitada, habitados, habitadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	habito	habitas	habita	habitamos	habitades	habitan
	Copretérito	habitaba	habitabas	habitaba	habitabamos	habitabades	habitaban
	Pretérito	habitei	habitaches	habitou	habitamos	habitastes	habitaron
	Antepretérito	habitara	habitaras	habitara	habitaramos	habitarades	habitaran
	Futuro	habitarei	habitarás	habitará	habitaremos	habitaredes	habitarán
	Pospretérito	habitaría	habitarías	habitaría	habitariamos	habitariades	habitarían
Modo Subxuntivo	Presente	habite	habites	habite	habitemos	habitedes	habiten
	Pretérito	habitase	habitases	habitase	habitásemos	habitásedes	habitasen
	Futuro	habitar	habitares	habitar	habitarmos	habitardes	habitaren
Modo Imperativo	Afirmativo		habita	habite1	habitemos	habitade	habiten1
	Negativo		habites	habite1	habitemos	habitedes	habiten1
Infinitivo conxugado		habitar	habitares	habitar	habitarmos	habitardes	habitaren

1 Vostede(s)

Traducións

• Castelán: habitar ^(es)
• Portugués: habitar ^(pt)

Castelán

Verbo

habitar

1. Habitar.

Portugués

Verbo

habitar

1. Habitar.