alabarda

Galego

• Etimoloxía: do xermánico helmbarte, e este de helm (empuñadura) e barte (machado).

• Pronuncia: /alaˈβaɾða̝/ (AFI)

Substantivo feminino

alabarda (sg: alabarda; pl: alabardas)

1. Arma de man consistente dun longo pau e cunha testa de metal formada por unha folla de machado, unha punta de lanza e outra folla máis pequena para enganchar.

Traducións

• Árabe: مطرد ^(ar)
• Asturiano: alabarda ^(ast)
• Bosníaco: helebarda ^(bs)
• Castelán: alabarda ^(es)
• Catalán: alabarda ^(ca)
• Checo: halapartna ^(cs)
• Francés: hallebarde ^(fr)
• Ido: halbardo ^(io)
• Inglés: halberd ^(en)
• Portugués: alabarda ^(pt)
• Sueco: hillebard ^(sv)

Asturiano

Substantivo

alabarda (sg: alabarda; pl: alabardas)

1. Alabarda.

Castelán

• Etimoloxía: do xermánico helmbarte e este de helm (empuñadura) e barte (machado)

Substantivo

alabarda (sg: alabarda; pl: alabardas)

1. Alabarda.

Catalán

Substantivo

alabarda (sg: alabarda; pl: alabardas)

1. Alabarda.

Portugués

Substantivo

alabarda (sg: alabarda; pl: alabardas)

1. Alabarda.