alambique

Galego

• Etimoloxía: do árabe أنْبِيق (al-ambiq, destilar), e do grego αμβιξ (ambix, cunca), a través do latín medieval alembicus e o francés antigo alambic.

• Pronuncia: /alamˈbike̝/ (AFI)

Substantivo masculino

alambique (sg: alambique; pl: alambiques)

1. Aparello, xeralmente de cobre ou aceiro, para destilar líquidos, que consta dunha caldeira ou retorta e un serpentín refrixerado.

Sinónimos

• alquitara
• destilador

Traducións

• Alemán: Alambic ^(de)
• Árabe: إنبيق ^(ar)
• Castelán: alambique ^(es)
• Catalán: alambí ^(ca)
• Checo: alembik ^(cs)
• Francés: alambic ^(fr)
• Inglés: alembic ^(en)
• Italiano: alambicco ^(it)
• Neerlandés: alambiek ^(nl)
• Polaco: alembik ^(pl)
• Portugués: alambique ^(pt)
• Romanés: alambic ^(ro)
• Turco: imbik ^(tr)
• Vasco: alanbike ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do árabe أنْبِيق (al-ambiq, destilar), e do grego αμβιξ (ambix, cunca), a través do latín medieval alembicus e o francés antigo alambic.

Substantivo masculino

alambique (sg: alambique; pl: alambiques)

1. Alambique.

Portugués

• Etimoloxía: do árabe أنْبِيق (al-ambiq, destilar), e do grego αμβιξ (ambix, cunca), a través do latín medieval alembicus e o francés antigo alambic.

Substantivo masculino

alambique (sg: alambique; pl: alambiques)

1. Alambique.