bígaro

Galego

bígaro (1)

• Pronuncia: /ˈbiɣa̝ɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

bígaro (sg: bígaro; pl: bígaros)

1. (Zooloxía, alimentación) Molusco gasterópodo mariño, de pequeno tamaño, que vive nas zonas rochosas da costa, pertencente á familia dos litorínidos (Littorinidae), do que existen diversas especies (Littorina littorea) de carne comestíbel.

Sinónimos

• caramecha
• caramela
• caramuxa
• caramuxo
• mincha

Traducións

• Alemán: Strandschnecke ^(de), Uferschnecke ^(de)
• Árabe: ونكة شائعة ^(ar)
• Bretón: bigorn ^(br)
• Castelán: bígaro ^(es), caracolillo ^(es)
• Catalán: caragolí ^(ca)
• Corso: patrozzulu ^(co)
• Danés: strandsnegl ^(da)
• Francés: bigorneau ^(fr)
• Húngaro: meténg ^(hu)
• Inglés: periwinkle ^(en), winkle ^(en)
• Irlandés: faocha ^(ga), gioradán ^(ga), miongán ^(ga)
• Italiano: littorina ^(it)
• Malgaxe: vonenina ^(mg)
• Maorí: ngaeti ^(mi)
• Neerlandés: alikruik ^(nl)
• Noruegués: strandsnegl ^(no)
• Portugués: caramujo ^(pt), cornetinha ^(pt), burrié ^(pt)
• Romanés: litorină ^(ro)
• Ruso: литорина ^(ru) (litorína)
• Vasco: karrakela ^(eu)
• Xaponés: タマキビガイ ^(ja) (tamakibigai)

Castelán

Substantivo masculino

bígaro (sg: bígaro; pl: bígaros)

1. (Zooloxía, alimentación) Bígaro, caramecha, caramela, caramuxa, caramuxo, mincha.

Sinónimos

• caracolillo

Referencias

Boullón Agrelo, Ana Isabel; Monteagudo Romero, Henrique; García Cancela, Xermán (1988). Diccionario normativo galego-castelán. p. 137. Editorial Galaxia. ISBN 9788471546418.