benaventurado

Galego

• Etimoloxía: de ben e aventurado.

• Pronuncia: /bɛŋ.a.βeŋ.tu.'ɾa.ðo̯/ (AFI)

Adxectivo

benaventurado
(ms: benaventurado; mpl: benaventurados; fs: benaventurada; fpl: benaventuradas)

1. Persoa que ten fortuna, que é ditosa e feliz.
2. (Relixión) Nas relixións cristiás, que goza de Deus no ceo.

Substantivo

benaventurado
(ms: benaventurado; mpl: benaventurados; fs: benaventurada; fpl: benaventuradas)

1. (Relixión) Persoa que goza da felicidade eterna.