bocage

Galego

• Etimoloxía: do francés bocage.

Substantivo masculino

bocage

1. (Xeografía) Paisaxe composta de pequenas leiras irregulares de cultivo e prados, con arrós, muros e árbores entre elas e ás beiras dos camiños, típica da Normandía e a Bretaña.

Traducións

• Kotava: abey ^(avk)