brillante

Galego

• Etimoloxía: de brillar.

• Pronuncia: /bɾiˈʎante̝/ (AFI)

Substantivo masculino

brillante (sg: brillante; pl: brillantes)

1. Diamante pulido.

Traducións

• Alemán: Brillant ^(de)
• Catalán: brillante ^(ca)
• Inglés: brilliant ^(en)
• Polaco: brylant ^(pl)
• Vasco: brillante ^(eu)

Adxectivo

brillante (sg: brillante; pl: brillantes)

1. Que brilla, algo moi relucente.
   • Sinónimos: coruscante, refulxente, resplandecente.
2. Persoa que é moi importante e aspira a moito na sociedade, ou que ten unhas cualidades sobresaíntes.

Traducións

• Alemán: glänzend ^(de)
• Castelán: brillante ^(es).
• Catalán: brillant ^(ca)
• Chinés: 光辉 ^(zh),明亮 ^(zh)
• Francés: brillant ^(fr)
• Inglés: bright ^(en), brilliant ^(en)
• Italiano: brillante ^(it)
• Portugués: brilhante ^(pt)