bugle

Francés

• Etimoloxía: do inglés bugle, do anglonormando e do francés antigo bugle, do latín buculus.

• Pronuncia: /byɡl/ (AFI)

Substantivo masculino

bugle (sg: bugle; pl: bugles)

1. (Música) Fliscorno.

Observacións

• Falso amigo co inglés bugle (en francés clairon).

Inglés

• Pronuncia: /ˈbjuːɡəl/ (AFI)

Substantivo

bugle (sg: bugle; pl: bugles)

1. Corna.
2. (Música) Corneta, clarín.