cõello

Galego-portugués

• Etimoloxía: do latín vulgar *cuniclus, do latín cuniculus, do grego antigo κύνικλος (kúniklos).

• Pronuncia: /kõ.ˈe.ʎo/ (AFI)

Substantivo masculino

cõello (sg: cõello; pl: cõellos)

1. (Zooloxía, alimentación) Coello.

Descendentes

• Galego: coello, coenllo
• Portugués: coelho