carro de combate

Galego

• Etimoloxía: composto de carro e combate.

• Pronuncia: /ˈkaro̝ ðe̝ komˈbate̝/ (AFI)

Locución substantiva masculina

carro de combate (sg: carro de combate; pl: carros de combate)

1. (Exército) Vehículo blindado cun sistema de tracción todo terreo con eirugas, destinado prioritariamente a destruír as forzas inimigas por medio do fogo directo.

Sinónimos

• carro, tanque

Traducións

• Castelán: carro de combate ^(es), tanque ^(es).
• Francés: char de combat ^(fr)
• Inglés: tank ^(en)
• Portugués: carro de combate ^(pt), tanque ^(pt).

Castelán

Locución substantiva masculina

carro de combate (sg: carro de combate; pl: carros de combate)

1. Carro de combate.

Portugués

Locución substantiva masculina

carro de combate (sg: carro de combate; pl: carros de combate)

1. Carro de combate.