cavón
Galego
Substantivo masculino
cavón
- Ferramenta formada por un mango longo rematado en 3-4 dentes formando un ángulo, que se utiliza para saca-lo esterco das cortes. Sin. gadaño, picaña, raño.
- Por ext., pela de esterco que se cole con esta ferramenta. Sin. chota, palloco, terrón.
- Bufo. O nome vén por onomatopea da voz desta ave: cavar, cavar, coa que se cre que agoira a morte dalgún veciño, en referencia a ter que cava-la súa fosa.