celibe

Galego

• Etimoloxía: do latín caelebs, -ĭbis.

• Pronuncia: /'θɛ.li.βe̯/ (AFI)

Adxectivo

célibe
(sg: célibe; pl: célibes)

1. Que non está casado.
   • Exemplo: Na relixión católica os cregos e as monxas deber seren célibes.
     
     

Sinónimos

solteiro

Italiano

Substantivo masculino

celibe

1. Celibe.