cenoria

Galego

[1]

• Pronuncia: /θeˈnɔɾja̝/ (AFI)

Substantivo feminino

cenoria (sg: cenoria; pl: cenorias)

1. (Botánica) Planta herbácea bienal, da familia das apiáceas, que se cultiva pola súa raíz comestible, de forma cónica e cor habitualmente alaranxada. É unha herba de ata un metro de altura, coas follas tri- ou bipinnadas, o talo lixeiramente pubescente, e densas umbelas de pequenas flores brancas. A raíz é lixeiramente doce, rica en betacaroteno, e consómense en numerosas preparacións, crúa e cocida.
2. (Alimentación) Por antonomasia, a raíz desta planta, usada en gastronomía.

Traducións

(1) Planta da familia das apiáceas, Daucus carota

Nome científico: Daucus carota

(2) Raíz de dita planta

Africáner: wortel (af). Alemán: Karotte (de), Möhre (de) Castelán: zanahoria (es). Catalán: pastanaga (ca) Chinés: 胡萝卜 (zh) Francés: carotte (fr). Inglés: carrot (en). Italiano: carota (it) Akv: afeda (akv) Portugués: cenoura (pt) Vasco: azenario (eu)