Galego

  Substantivo masculino

compostor (sg: compostor; pl: compostores)

  1. (Medicina, Etnografía) Curandeiro especializado en ósos e artellos escordados, que pode pór no seu sitio.
    • Exemplo: Se queres imos que che vexa o compostor de Estribela, que din que é moi bo.

    • Sinónimos: amañador, compoñedor

Traducións