compostor

Galego

• Etimoloxía: de compoñer

Substantivo masculino

compostor (sg: compostor; pl: compostores)

1. (Medicina, Etnografía) Curandeiro especializado en ósos e artellos escordados, que pode pór no seu sitio.
   • Exemplo: Se queres imos que che vexa o compostor de Estribela, que din que é moi bo.
     
     
   • Sinónimos: amañador, compoñedor

Traducións

• Inglés: bonesetter ^(en)
• Castelán: componedor ^(es)