cuma

Irlandés

• Etimoloxía: do irlandés antigo cummae.

Substantivo

cuma

1. Forma, silueta.
2. Apariencia, aspecto.

Referencias

• «cuma» no Foclóir Gaeilge-Béarla, Niall Ó Dónaill (1977).

Polaco

• Etimoloxía: do alto alemán medio zoum, do alto alemán antigo zaum.

• Pronuncia: [ˈʦ̑ũma] (AFI)

Substantivo

cuma

1. (Náutica) Cabo, calabrote.

Referencias

VV. AA. (2003). Langenscheidt Pocket Dictionary Polish: Polish-English, English-Polish. p. 561. Langenscheidt Publishing Group. ISBN 9781585734153.

Turco

• Etimoloxía: do árabe الجمعة (al-jumʿa).

• Pronuncia: [dʒʊmɑː] (AFI)

• Escoitar: «cuma» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

cuma

1. (Tempo) Venres.

Referencias

Akdikmen, Resuhi (2006). Langenscheidt Pocket Turkish Dictionary: Turkish-English, English-Turkish. p. 61. Langenscheidt Publishing Group. ISBN 9781585735228.