estro

Galego

• Etimoloxía: do latín oestrus, 'tabán', 'loucura', 'inspiración poética', e este do grego antigo οἶστρος oîstros, cos mesmos significados.

• Pronuncia: /ˈes.tro̝/ (AFI)

Substantivo masculino

estro (sg: celo; pl: celos)

1. (Figurado) Inspiración, especialmente a dos poetas.
   • {{exemplo|O prolífico estro de Garcilaso de la Vega. SINÓNIMO nume.
2. (Zooloxía) Época de celo.
   • Exemplo: Na montaña varios cervos loitaban para conseguir unha femia en estro.
     
     

Observacións

• Na 1ª acepción seu sinónimo é nume.
• A referencia á Galipedia é para a 2ª acepción.

Termos relacionados

estral